دست من کوتاه و خرما بر نخیل

مدیریت محترم، احتراما به عرض می رساند چند روز پیش یکی از شرکت های گواهی دهنده (C.B) با من تماسی داشت تا شرکت و خدماتش را معرفی نماید. از عجیب بودن نوع معرفی که بگذریم! نکته غم انگیزی که در این گفتگوی کوتاه وجود داشت این بود که آسیب پذیر شدن سیستم های مدیریت در این کشور دل هر عاشق کیفیتی را به درد می آورد. ایشان بعنوان یک مزیت رقابتی می گفت شرکت شان این امکان را فراهم آورده است که وقتی مشاوری پروژه ای را برای دریافت انواع گواهینامه های خانواده ایزو معرفی کند درصد مشخصی به وی تعلق نمی گیرد بلکه هر درصدی که خود مشاور پیشنهاد کند مال او خواهد شد و بعد هم از من هم خواست که دست یاری به سویشان دراز کنم.
افسوس که دست من کوتاه است و درصد پورسانت ممیزی و گواهینامه ایزو بر نخیل! و صد افسوس که دست خیلی ها بلند است و گواهینامه های این جوری دم دست! و عجیب تر آن است که مدعیان کیفیت (ممیزین و مشاورین کیفیت) چه ارزان خودشان را در معرض فروش گذاشته اند. در ادامه این گواهی دهنده محترم از من پرسید شما چه شرایطی برای همکاری مد نظر دارید و من به او گفتم همیشه از کارفرمایانم خواسته ام هیچ کار سختی را در این رابطه انجام ندهند و تنها الزامات بند (7-4) استاندارد ایزو 9001 درباره ارزیابی تامین کنندگان را دنبال نمایند و هر چه از دل این ارزیابی بیرون آمد به همان استناد کنند.
البته فرصت نشد به این گواهی دهنده محترم بگویم که سازمان ایزو توصیه هایی برای ارزیابی گواهی دهندگان ارایه کرده است که در اینجا می تواند آن را مطالعه نماید ولی اکنون در این پست به این مهم اشاره می کنم. امید است مورد استفاده مدیران سازمان های خواهان گواهینامه ایزو قرار گیرد و کمکی هر چند کوچک برای جلوگیری از آسیب دیدن بیشتر استاندارد ایزو در ایران شود.