مرد کاغذی و مدیران ایرانی

امروز که خبر دریافت اسکار توسط انیمیشن مرد کاغذی را می‌خواندم و ویدیوی آن را نگاه می‌کردم به نظرم رسید می‌توان غیر از مطالبی که یک پزشک درباره این خبر مطرح کرده است و در جای خود بسیار هم جالب است نگاه دیگری هم به این انیمیشن داشت و آن، نگاه از زاویه مدیریتی است.

در بخشی های میانه این فیلم می‌بینید که مرد کاغذی چه بی انگیزه در محل کار خود فقط حضور دارد و درست مشابه برخی از سازمان های ایرانی و کارکنان آنها کارت ساعت خودش را زده و اکنون با ترس از مدیرش برای انجام کارهایی تکراری میخکوب پشت میزش نشسته است. 

اما وقتی انگیزه درونی مرد کاغذی (موضوع اصلی فیلم) به جوش می آید او بدون نگرانی از آینده کاری اش دست به اقداماتی نوآورانه، متفاوت و مهیج می زند و اگر چه چندین بار از سوی مدیر و همکارانش مورد عتاب قرار می گیرد لیکن به خاطر هدفش و آن انگیزه درونی ناشی از دستیابی به آن، همچنان به اقدامات خود به طور مستمر ادامه می دهد. این انگیزه درونی برای مرد کاغذی آنقدر مهم است که عطای کارش را به لقایش می سپارد و به دنبال هدف خود حرکتی مستمر را آغاز می کند.

اما افسوس که در سازمان های ایرانی نه از آن اهداف و انگیزه های درونی خبری هست و نه حتی اکثر مدیران ما توانایی این را دارند که از تمام توان کارکنان خود که در بیشتر موارد چیزی بیشتر از توان و انگیزه مرد کاغذی است، به درستی استفاده کنند.

دریافت انیمیشن مرد کاغذی 

(با حجم حدود 59 مگابایت)