«کشتی جنگی ماموریت یافته بود برای آموزش نظامی به مدت چند روز در هوایی طوفانی مانور بدهد هوای مه آلود سبب شده بود که کارکنان کشتی دید کمی داشته باشند . در نتیجه ناخدا در پل فرماندهی عرشه ایستاده بود تا همه فعالیت ها را زیر نظر داشته باشد .
پاسی از شب نگذشته بود که دیده بان روی پل فرماندهی ، گزارش داد : نوری در سمت راست جلوی کشتی به چشم می خورد.
· ناخدا فریاد زد : آیا آن نور ثابت است یا به طرف عقب حرکت می کند؟
· دیده بان جواب داد: ثابت است، که به این مفهوم بود که در مسیری هستیم که به هم تصادم خواهیم کرد.
· ناخدا با مامور ارسال علائم گفت: به آن کشتی علامت بده که رو در روی هم هستیم، توصیه می کنم 20 درجه تغییر مسیر بدهید.
· جواب علامت این بود: شما باید 20 درجه تغییر مسیر بدهید.
· ناخدا گفت: علامت بده که من ناخدا هستم و آنها باید 20 درجه تغییر مسیر بدهند.
· پاسخ آمد: بهتر است شما 20 درجه تغییر مسیر بدهید.
· دراین هنگام که ناخدا به خشم آمده بود، تفی به زمین انداخت و گفت: علامت بده که از یک کشتی جنگی علامت فرستاده می شود 20 درجه تغییر مسیر بدهید.
· پاسخ آمد : من فانوس دریایی هستم.
· آنگاه : کشتی تغییر مسیر داد.»
(نقل از کتاب هفت عادت مردمان موثر : استفان کاوی) |