اسکات فالمن ، مردی که خندانک‌ها را به دنیا آورد

هنگام برقرار کردن ارتباط در اینترنت ، دشوارترین کار ، صرف‌نظراز درست‌نویسی هجاهای کلمات ، ابراز احساس واقعی است. هنگان چت کردن و میل زدن ،کلمات زیادی رد و بدل می‌شوند و بسیارند مواردی که گیرنده یک جمله ، سر در گم می‌شود که منظور واقعی فرستنده از یک عبارت چه بوده است. گیرنده نمی‌تواند از لحن یک عبارت مطمئن باشد ، آیا او با من شوخی می‌کرد؟ آیا واقعا منظورش همین بود؟ولی در ساعت ۱۱:۴۴ ، ۱۹ سپتامبر سال ۱۹۸۲ همه چیز عوض شد. در
این تاریخ و در این زمان که البته هنوز خبری از اینترنت نبود ، «اسکات فالمن» Scott
E. Fahlman ، استاد یکی از دانشگاه های پنسیلوانیا ، در یکی از بولتن‌های الکترونیک نوشت:

«من این ترتیب کارکترها را برای افراد بذله‌گو پیشنهاد می‌کنم:
از پهلو باید خوانده شود.»

 به این ترتیب این آقای فالمن بود که نخستین بار نسخه الکترونیکیلبخند را به همگان شناساند. در طی روزها و ماه‌های بعد سایر دانشگاه‌ها هم متوجه ابتکار آقای فالمن شدند و خندانک‌های زیادی را ابداع کردند.البته بعضی‌ها اظهار کرده‌اند که تلگراف‌چی‌ها هم قبلا چنین ابتکاری را به خرج داده بودند و آقای فالمن شاید نخستین کسی باشد که در جوامع الکترونیک نوین از این توالی سکانس‌ها برای بیان احساسات استفاده کرده است.

کلمه	معنی
=^D	خنده بزرگ
=^*	بوسه
: (	غمگینی
:.(	گریه
: |	خستگی ، غمگینی
}: [	عصبانیت
	حیرت‌زده یا عینکی
	خندیدن
	اخم کردن
(-:	لبخند چپ‌دست‌ها!

:-{)	لبخند سبیلوها
:-{)}	لبخند با سبیل و ریش!
:-/	دهن‌کجی
:-#	دهانم بسته است
:-@	فریاد زدن
>:-<	عصبانی
:/)	خنده‌دار نیست
()	در آغوش گرفتن
((()))	محکم در آغوش گرفتن
*	بوسه

:**:	جواب بوسه
:-&	زبان بسته
	ریشخند کردن ، لیس زدن
)	فریاد زدن ، بلند صحبت کردن
^ ^ ^	بریده بریده حرف زدن
{{ }}	آغوش
P*	بوسه فرانسوی
%(|:-) آ	مخ!
	لبخند کلاسیک
	چشمک زدن

جالب اینجاست که  کاربران اینترنت در ژاپن، وقتی از خندانک‌ها استفاده می‌کنند ، بیشتر روی حالت چشم تأکید دارند ، در حالیکه کاربران غربی تأکیدشان بیشتر بر روی حالت دهان است. مثلا وقتی می‌خواهند بگویم خوشحال شدم ، می‌نویسند ＼（＾ ＾）／ ، گریه را اینطوری نشان می‌دهند: （ToT） ، و اینطوری حرف مخاطبشان را تصدیق می‌کنند : (ﾟｰﾟ)(｡_｡) - منبع: یکی از ایمیل های دریافت شده مشاور مدیریت