نازک نارنجی نباشید

مطلبی در نارنجی می خوندم که برای جلوگیری از حوصله سررفتگی در محیط کار ۱۰ روش پیشنهاد کرده بود. قبلا هم گفته بودم اصلا موافق این نیستم که تعداد مشخصی روش برای انجام دادن یا ندادن یک کار مشخص پیشنهاد شود... از سوی دیگر معمولا این گونه مطالب ترجمه هستند و کمتر اندیشمند ایرانی به خودش زحمت این را می‌دهد که با نگاه کردن به محیط پیرامون خودش و حداقل با توجه به مطلب ترجمه شده و کمی نوآوری مطلبی بومی خلق کند. مثلا برای همین روش هایی جلوگیری از حوصله سررفتن در محیط کار که عرض کردم می توان به نمونه های بومی (ایرانی) آن به شکل زیر اشاره کرد: 

- بخش عمده ای از معامله های شخصی درباره خرید و فروش زمین، مسکن، سکه، ماشین و ... خودتان را در محل کار انجام دهید.

- برای رفتن به محل جلسه از طولانی ترین مسیر در شرکت استفاده کرده و در بین راه با تمامی کسانی که دوست دارید وقت بگذرانید.

- مدت های زیادی به علایق شخصی خودتان رسیدگی کنید.

- از وقت نماز و ناهار به نحو احسن برای هر کاری که دلتان می خواهد استفاده کنید.

- بسیاری از کارها را به زمان اضافه کار موکول کنید و در زمان اضافه کار هم از پشت میز خود برخاسته و در امور دیگران کنجکاوی کنید، فردا هم روز خداست...!

- کاملا با ارباب رجوع هایی که شغل مناسب حال شما دارند آشنا شده و همیشه به دنبال کار دوم و البته اصلی خود در تعامل با ارباب رجوع تان باشید.

- تلفن همراه تان را به منشی یا یکی از همکاران مظلوم تان منتقل (دایورت) کرده و حالش را ببرید.

- در زمان ها و مکان های مناسب پاچه خواری غلیظی از مدیرتان داشته باشید و هیچ نگرانی برای رشد و ارتقاء به خود راه ندهید.