داستان مداد

سرک پدربزرگش را تماشا کرد که نامه ای می نوشت. از او پرسید: «ماجرای کارهای خودمان را می نویسی؟ درباره من می نویسی؟» پدر بزرگ از نوشتن دست کشید و لبخند زنان به نوه اش گفت: «درسته درباره تو می نویسم امّا مهم تر از نوشته هایم مدادی است که با آن می نویسم. می خواهم وقتی بزرگ شدی مانند این مداد بشوی».
پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید و به پدر بزرگ گفت: ”امّا این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده ام! ” . پدر بزرگ با لبخندی زیبا گفت: «بستگی دارد چطور به آن نگاه کنی. در این مداد پنج صفت است که اگر به دستشان بیاوری، تا آخر عمرت با آرامش زندگی می کنی».  

صفت اول: می توانی کارهای بزرگ انجام دهی امّا نباید هرگز فراموش کنی که دستی وجود دارد که حرکت تو را هدایت می کند. اسم این دست خداست. او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش حرکت دهد.
صفت دوم: گاهی باید از آنچه می نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی. این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد امّا آخر کار، نوکش تیزتر می شود. پس بدان که باید رنج هایی را تحمل کنی، چرا که این رنج ها باعث می شود انسان بهتری شوی.
صفت سوم: مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه، از پاک کن استفاده کنیم.  بدان که تصحیح یک کار خطا، کار بدی نیست. در واقع برای اینکه خودت را در مسیر درست نگه داری مهّم است.
صفت چهارم: چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست، زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است.  پس همیشه مراقب درونت باش که چه خبر است. 

صفت پنجم: همیشه اثری از خود به جا می گذارد. بدان! هر کاری در زندگی ات می کنی ردی به جا می گذارد و سعی کن نسبت به هر کاری که می کنی هشیار باشی و بدانی چه می کنی. 

منبع: ایمیل یکی از دوستان